Einfach Kurt is een singersongwriter die de naam singersongwriter in een totaal ander daglicht plaatst. Of liever gezegd nachtlicht; Einfach Kurt maakt duistere pop die meestal gaat over de zelfkant van het leven. Begeleid door hoekige drums en een zompige contrabas was deze singersongwriter met maar liefst 28 optredens één van de meest geboekte en besproken bands tijdens popronde 2014. ‘Het was alsof Marilyn Manson een ballad opnam onder de eiffeltoren’ (Review 3voor12).
In de herfst van 2015 kwam Einfach Kurt met zijn debuutalbum genaamd ‘Moths’. Hierop laat hij horen wat hij voor de wereld in petto heeft. En het belooft veel goeds. Tien nachtvlinders, oftewel tien donkere songs met een herkenbaar, maar zeker ook nieuw geluid. Met invloeden van Tom Waits, Bon Iver, maar ook C.W Stoneking is te horen dat Einfach Kurt niet alleen goed naar zijn voorbeelden geluisterd heeft, maar dat hij er ook de nodige eigenheid aan toe heeft durven te voegen.
Omdat Einfach Kurt een productief ensemble is, lag een jaar na het debuut de opvolger alwee in de winkel. Het album heet Narcissism blues en hierop laat Einfach Kurt een wat meer uitgesproken en rafelige kant van zichzelf zien. Er is duidelijk te horen dat Kurt een minder goed jaar achter de rug heeft en zijn frustraties deze keer heeft verwerkt in de muziek. Met energieke nummers als Cut me to the bone en Bipolar bear waarin Kurt bijval krijgt van Stefan Kollee (The Naked Sweat Drips) en Rocco Ostermann (Donnerwetter). Of met een over de top bijna krijsende Karlijn Wolsing (Bootleg Betty) in I hate everyone. Maar gelukkig bouwt Einfach Kurt ook ademruimtes in met het soulvolle Count ‘m all en het verhalende Extra medium met Kees Lewiszong (Navarone) op gitaar. Tot slot eindigt het album op lichte voet met Palm Sunday waarin Kurt zijn nichtje overstuur maakt met horrorverhalen over zijn familie.
